Aankomst Lewa childrens home

Zo ons eerste dagje hier in Kenia. De reis verliep snel en prima. Natuurlijk lag ik weer de hele tijd in coma en had ik niet eens in de gaten als we opstegen. Twee vluchten allemaal prima. Tot Nairobi. Toen begon natuurlijk de Keniaanse ellende. We zouden om 17:00 vliegen en dan 50 minuten later in ons plaatje aankomen. Dat zou natuurlijk heel fijn zijn. Zouden meteen gezellig mee kunnen eten en zouden alles in het licht nog kunnen aantreffen, aangezien het hier al snel donker is. Hier was natuurlijk niks van terrecht gekomen. De ene na de andere vlucht werd omgeroepen, maar Eldoret bleef ongehoord. Lekker klote natuurlijk. Die man zat ons natuurlijk al met volle smacht op te wachten en wij kwamen maar niet. We hadden wel een nummer gekregen van die beste man dus hadden hem maar even een sms gestuurd dat het een uur later zou worden. Nou dat uur was geen uur maar drie uur. Ellen had het al niet zo op vliegen en begon nu echt te paniekeren. Ik lag al weer helemaal voor pampes in het vliegtuig. Ik had het idee dat ik al een bijna zou gaan landen tot dat Ellen met een bleek snoetje mij aan tikte dat we nog niet eens opgestegen waren. Uiteindelijk vertrokken we dan echt. Super hard met veel lawaai. We deden er nu maar 30 minuten over ipv 50 om de schade zogezegt in te halen. Wat heel mooi was, was de donder en bliksem in de verte.

Geland in Eldoret zette we de zoekaktie in naar in taxi. Allemaal mensen natuurlijk met volle overgave ons proberen te strikken. We namen een duidelijk herkenbare taxi, zodat we niet in rare situaties zouden gaan belanden. Het was nog een hele weg naar ons verblijf. De wegen waren erg donker. Geen lantaarnpalen en een hoop drempels. Hierdoor was het een hoop afremmen en geen dolle toeren gelukkig. We kwamen aan en werden het terrein op geleid. Was nog een best groot stuk naar het huisje toe. Uiteraard was het ook hier pikkedonker en konden we niet echt om ons heen kijken. Een jongen "Bob" nam ons mee naar binnen. Hij sprak erg goed Engels en stelde ons goed op ons gemak. Het was inmiddels bijna 11 uur. Hij liet ons de kamer zien en nam ons mee naar de keuken. In de keuken stond al eten voor ons klaar. Dat was wel lekker naar zo`n lange vlucht en de pinda`s op het vliegveld hadden me eerder misselijk dan verzadigd gemaakt.

Bob vertelde ons het een en ander. Hij is de zoon van de baasin hier. Uiteindelijk gingen we naar de kamer en pakte we al wat kleine dingetjes uit. We hadden nu zoveel adrealine dat we echt nog niet gelijk zouden kunnen gaan slapen. De douche was helaas alleen koud, maar ook wel lekker om daar zo met je pleklijf onder te gaan staan. Ik plakte al mijn foto`s op van de vrienden zodat ik me niet alleen zou gaan voelen. Al kon ik me dat op dat moment ook nog niet zo voorstellen. Ik voelde me op mijn gemak en mijn lieve schatje had ook een leuke verassing in mijn koffer gedaan. Nu kon ik de nacht gerus beginnen.

De volgende ochten werden we pas om half 10 wakker. Tenminste echt wakker. Om half 6 hoorde we namelijk al alle kindjes gillen en gieren. Heerlijk wat leuk. Ik had al zin om ze te zien!
Bob had ons verteld dat we gewoon in de keuken konden ontbijten. Dat deden we. Gewoon boterhammen! :) Na het ontbijt kregen we een rondleiding. Ja nu zagen we de jongste kindjes. De rest was naar school. Oh wat een poepies echt zo leuk! Allemaal pakte ze je hand. Heel lief. We liepen verder en kregen het washok, de grote keuken, de verblijven van de kinderen en de verblijven van de babys te zien. Op dit moment zijn er twee babies.
Vanuit hier werden we meegenomen naar de Farm en naar Jos onze supervisor. Hij liet ons het een en ander zien, maar had nog niet erg veel tijd. Morgen zullen we dieper in gaan op alle info en dan gaan we ook een kijkje nemen in de nieuwe fabriek. We waren de rest van de dag gewoon lekker vrij om te doen wat we zouden willen. Uitpakken van de koffer, lekker een rondje lopen over het terrein en nog even spelen met de kindjes. Zij bevonden zich op een groot veld in een speeltuin. Die kindjes zijn erg enthousiast en zonder luier. Ik pakte er op en het was ook goed nat hahah. De urine lucht rook ik daarna ook wel, maarja. Ze klommen gewoon overal op. Ik vond het doodeing want er waren ook allemaal losse uitstekende spijkers in het hout. Dat is heel normaal blijkbaar. Er was ook maar een vrouw bij, bij zo`n tien kindjes tussen de 1 en de 3. Die maakte zich ook helemaal geen zorgen dat de kindjes zouden vallen. Dat deden ze ook niet en ze waren erg rustig. Helemaal niet druk.

Na alle indrukken zijn we gaan lunchen. Het eten stond al weer klaar voor mij en ellen. Ook een soort karne melk in een zakje. Dit leek wel een combinatie tussen kaassmaak achtig iets en karne melk. Opzich wel lekker eigenlijk. Ook leuk natuurlijk om nieuwe dingetjes te proberen.

Mijn eerste indruk op dit moment is erg postitief. De mensen zijn lief, de zon schijnt, het is een erg mooi terrein en ik zal me zeker niet gaan vervelen! Ik ben benieuwd hoe het morgen zal zijn. Ik heb ook zin om vanavond met een aantal te eten en gezellig te kletsen!

Yohoeee!! En ik begin al bruin te worden op mijn armen!! :)