Rem in Kenia! :)

Mijn tweede dagje zonder Remco zit er al weer bijna op, maar wat hadden we het toch fijn samen. Donderdag op zijn verjaardag kwam hij aan. Super fijn om hem te zien en ik was echt door het dolle! Vanuit het vliegveld vertrokken we samen richting Lewa en Rem had meteen de mogelijkheid om kennis te maken met het Keniaanse verkeer. Een brok ellende. Samen pakte we de spulletjes uit en ik gaf al een korte rondleiding. Ellen en Ron waren inmiddels al aan hun eerste trip begonnen dus Rem en ik hadden nog even het rijk voor ons alleen.
Vrijdags hadden we nog een dagje op de Farm en ik ging samen met Rem naar de stad om lekker wat inkopen te doen voor onze eerste safari. Oh we hadden er al helemaal zin in! `s Avonds gingen we nog gezellig met Ron en Ellen uit eten bij de Chinees. Zij hadden een top tripje gehad met Max onze gids dus nu keken we al helemaal uit naar zaterdag.

Zaterdag werden we om 7 uur opgehaald voor onze trip naar Lake Nakuru. Dit was zo`n 4 uur rijden. Max was op tijd wat me echt reuze meeviel, want op tijd komen is hier niet echt een begrip. Lake Nakuru was echt prachtig! Super mooie natuur! De omgeving was echt geweldig en de dieren waren natuurlijk ook erg leuk om zo te zien. We hadden ook echt geluk met de Max. Hij wist zoveel leuks te vertellen en hij had een super auto. Het dak kon open en zo konden we lekker zittend op de auto alles goed bekijken. Zo dacht een Amerikaan er ook over. Hij was met een kleine taxi van hetzelfde bedrijf van Max. Echter had hij laat geboekt en wist hij dat hij een kleine auto zou krijgen zonder open dak. Eenmaal in het park kroop hij ineens bij ons de auto in. Ja daaaag dacht ik! Dat gaat me niet gebeuren verrekte Amerikaan. Stond met zijn grijze kop en dikke foto lens vol in ons beeld. Misschien een beetje overdreven, maar dit was wel een beetje een domper. Hij helemaal enthousiast over de auto, maar dat werd hem al snel door zijn neus geboord. Wij vonden dat echt niet leuk en zeiden dat tegen Max, die hem vervolgens de auto uit stuurde. Hoewel je niet uit de auto mocht in het park werd er nu toch even een uitzondering gemaakt. Hij was er immers ook ingeklommen. Assholes werden we nog wel even nageroepen, maar wie was nou de Asshole haha.
Nu hadden we weer mooi zicht op alle wilde dieren en zo ook op de grote baviaan. Echt je denkt wat kan een aap nou voor een kwaad, maar dat was toch wel even paniek in de tent. Onze gids gooide een mandarijnen schil naar buiten. De aap pakte die en at hem op. Vervolgens kwam er nog een aap en ja hoor daar sprong hij onze auto in. Ja dan zijn ze toch ineens verrekkes groot. Mijn god. Onze gids met zijn mes hem proberen weg te jagen, maar dat hielp niet hard. Ondertussen stonden Ellen en ik schreeuwend op het auto dak terwijl de mannen zich over de aap ontfermde. Met grof geschop kregen ze de aap dan eindelijk de auto uitgejaagd. Oh ik zag al helemaal die scherpe tanden voor me. Heel de auto onder de bavianen schijt. Wij dus heel de auto schoonmaken en de vrouwen nog helemaal in paniek. Het duurde wel even voordat we weer ontspannen in de auto konden zitten. De mannen waren maar al te enthousiast en stonden versteld over de harde trappen die de aap had opgevangen zonder ook maar een kick te geven. En graaien dat hij deed in de tas met eten. Wat een maf. De rest van de dag was nog super. Vooral omdat we tegen onze verwachting in nog twee leeuwen konden spotten.

De volgende dag stond lake bogoria op de planning. Een zoutwater lake bekend om de flamingo’s en de hotwater springs. Daar begon de dag weer goed. Het uitzicht was weer erg mooi, de natuur was echt heel vet. We stapte uit om de flamingo’s wat beter te bekijken en wilde daarna wegrijden. Auto vast in de modder. Het was een 4wd, maar omdat de auto kuren had, had max net een draadje verwijderd of iets. Dit betekende dus geen 4wd meer. Haha dat hadden we dus geweten. Duwen dus! Gelukkig kwam de auto al snel los en konden we onze trip verder zetten. We maakte een hele rit langs de rivier. Veel dieren zagen we niet, maar dat maakte het er niet minder om. Uiteindelijk kwamen we bij de springs. Dit was wel een lichtelijke domper. Doordat het water zover was overstroomd, waren er nauwelijks nog springs zichtbaar en was het meer een lichtelijk gepruttel. Vanuit de springs vertrokken we naar een luxe resort. Hier konden we lekker zwemmen in het water van de hotsprings en konden we in een normaal zwembad. Dit was wel even lekker. Goed afkoelen met een baco`tje aan de water kant en af en toe een lekkere duik. De avond werd nog een leuke verassing. We gingen naar Roberts camp bij lake Baringo die bekend stond om de nijlpaarden. Dat het echt zo zou zijn hadden we niet verwacht. Het camp lag aan het water. Een deel van het kamp was overstroomd waardoor van een aantal huisjes alleen nog het dak te zien was. Wij hadden het erop gewaagd en hadden een droog leuk huisje met zijn vieren weten te bemachtigen. We waren ons nog maar net aan het inchecken toen we de eerste nijlpaarden langs de water kant zagen. Later op de avond tijdens het eten, zagen we ze echt grazen. Serieus van nog geen 20 meter afstand. Wat een vette beesten zeg. De bewakers moesten de beesten wegjagen telkens als ze te dicht bij kwamen. Wel spannend hoor! We mochten ook niet alleen naar ons huisje terug lopen, want dit kon gevaarlijk zijn.

De volgende ochtend stond een boottocht gepland over lake Baringo. Tevens weer geslaagd. De zon kwam mooi op en we spotte weer een paar nijlpaarden. Wat ook erg leuk was dat we een vis kochten bij een lokale visser en dat we die kapotte vis op het water gooide, waardoor we een krokodil van erg dichtbij konden zien. Rond het middaguur gingen we weer richting Lewa. Nog een hele trip, want de auto schee er mee uit dus we werden eerst een heel stuk vooruit getrokken en vervolgens door een andere taxi opgepikt die ons naar huis toe bracht.

Twee dagen later hadden we een tripje naar het tropisch regenwoud. Helaas kon Max ons daar niet begeleiden en zaten we met een super saaie gids te kijken. Die maakte het tripje wel wat minder interessant, maar al met al was het een leuk tijd verdrijf. Niet erg spectaculair maar wel mooi om te zien. Ook de thee plantages die rondom het woud lagen, gaven een mooi zicht.

Uiteindelijk hadden Rem en ik nog een tripje met zijn tweeën voor de boeg. Dit was wel fijn, want dan hadden we nog even het rijk met zijn twee. De 6 uur rijden naar Navashia waren zo voorbij en daar trokken we met een mountainbike het park in. Erg leuk en weer een mooie en totaal andere omgeving. Veel oranje rotsen. We gingen hier Hell`s gate in. Dit vond ik heel indrukwekkend. Het water had hier een hele weg door zacht gesteente gebaand. Het gesteente was beige bruin en echt heel leuk om de lagen erin te zien. Remco zou de foto`s nog op facebook zetten dus dan zie je wel wat ik bedoel. Wat ik hier ook heel mooi vind in Kenia is dat je nu met al die aanslagen nauwelijks toeristen ziet in de parken. Soms zie je een enkeling, maar over het algemeen heb je het idee dat je helemaal alleen bent. Nu is het natuurlijk ook geen hoogseizoen maar toch. Het camp waar we `s avonds sliepen was heel gezellig. Tot in de details gedecoreerd. Heel fijn om onze laatste twee nachtjes kletsend bij wat drankjes door te brengen. Het eten was er ook heel lekker wat het natuurlijk helemaal compleet maakt. Echt hier had ik wel langer met Rem kunnen doorbrengen, samen op de lounge banken gewoon genieten.

De echte laatste hele dag samen beklommen we een vulkaan. Best een pittige klim zeg! Vooral met de hoogte die het ademhalen lastig maakt. Het was lekker zonnig waardoor we alles mooi konden zien. We maakte een wandeling rondom de krater en kwamen helemaal bezweet en bestoft beneden. En wat is Rem vaak op zijn plaat gegaan. Die vulkanen kiezels zijn ook niks, maar je moet er ook een bepaalde techniek voor hebben om zonder te vallen naar beneden te gaan ;) We genoten de laatste dag nog maar eens flink en het was ook wel fijn dat we rond 3 uur weer terug bij het kamp waren zodat we lekker wat konden eten en hangen met zijn tweeën. Is dan toch even fijn om samen niks te moeten en de tijd lekker langzaam voorbij te laten gaan. Zondag zat het er helaas weer op. Max bracht Remco naar het vliegveld in Nairobi en ik had nog een 8 uur lange rit terug naar Eldoret. Fijn om Ellen weer te zien en even onze verhalen te delen.

Ook nu zonder Remco is het niet saai. Eerder even te spannend. Ellen en ik gingen vandaag naar de emigratie office in Eldoret voor het verlengen van ons visum. Nu bleken wij een pas te moeten hebben aangevraagd en dit niet te hebben gedaan. Deze pas is een bewijs dat je hier stage loopt, wat dus betekende dat we dat tot nu toe illegaal hebben gedaan. Ons visum kon hierom niet verlengd worden en ze stuurde ons door naar Nairobi. Wij de ambassade gemaild, blijken we dus zonder die pas niet het land uit te kunnen, maar dus ook volgens de emigratie dienst niet ons visum niet te kunnen verlengen. Een niet verlengd visum betekent 1 jaar celstraf. Nou dan krijg je het wel even heet onder de voeten hoor, want mijn visum verloopt 14 juni. Locked up abroad komt dan even voorbij. Ik zie me daar al zitten tussen de vlooien ballen en grote negers. Mij niet gezien. Morgen kunnen we de ambassade in Nairobi telefonisch bereiken dus ik hoop dat we iets weten te regelen. Dit is natuurlijk maar niks, maar ik ga me pas zorgen maken als er echt iets is. In het ergste geval zit ik volgende week aan de borrel in Nederland hoop ik. Mijn telefoon, de deur, de aap, de vast geslipte auto, de voortgetrokken auto, we hebben het allemaal al overleefd dus dit komt hopelijk ook wel goed!