Eerste stage week `Meelopen in de kaasfabriek`

Ik begon de week met een goed voornemen om voor het werk te gaan joggen. Dus mijn wekker om 6 uur gezet. Heel fanatiek sprong ik uit bed. Ik had al helemaal zin om deze week lekker te beginnen tot ik naar buiten keek, donker. Dan maar meteen naar stage. Ik loop stage van 8 tot 5. De kaasfabriek ligt op het terrein en is zo`n tien minuutjes lopen. Ellen en ik kwamen met onze lange broek, een staart in en onze gympies aan bij de plaats van bestemming. Hier stonden alle werknemers van die dag. Allemaal op een rijtje totdat het flink begon te gieten en iedereen onder een afdak dook. Alle namen werden door Jos opgelezen van een presentielijst. Echt zoals dat gaat op de middelbare school.
Hierna kon onze werkdag beginnen. We begonnen met het tappen van de Mala (gefermenteerde melk/ de karnemelkachtige drank) in zakjes van 250 ml. De mensen drinken hun zuivel hier namelijk uit zakjes. Nou dat tappen begon al meteen met een hoop geklieder. Je moest het aftappen in een maatbeker, vervolgens via een trechter in een zakje doen en dan het zakje dichtsealen. Uiteraard droop alle Mala al uit het zakje wanneer je deze onder het seal apparaat wilde stoppen. Amos de leider van de kaasfabriek kon het heel gemakkelijk, maar Ellen en ik maakte er echt een grote kliederboel van. Zakjes sloten niet goed of overal liep Mala overheen tijdens het sealen. Amos en Jamal, de andere medewerker in de fabriek, moesten de hele tijd lachen. Ik voelde me toen echt stom en had in het begin het liefst de zakjes aan de kant gegooid en iets anders gaan doen waar ik wel goed in ben. Gelukkig ging het langzamerhand wel beter. Dat moest ook wel, want we hadden 200 liter Mala te tappen in die kleine zakjes. Nou dan ben je wel even bezig.
Tussendoor hielpen we ook mee met het maken van de kaas en kregen we nog wat uitleg. Heel de theorie binnen de zuiveltechnologie lag al weer even achter me dus ik had nog flink wat vragen. Dat viel niet mee. Toen ik bijvoorbeeld vroeg hoelang de melk op 65°C moest blijven, kreeg ik het antwoord dat dat eraan lag wie het vuur maakte. ( Je hebt een grote ijzeren bak waar vier melk-kannen in kunnen. Deze kannen bevinden zich in het water. Dat water wordt vanaf buiten warm gestookt. ) Ze zeiden dat het soms 1 uur duurt soms 1,5 uur, wat er uiteindelijk op neer kwam dat de melk zelf even naar 65°C wordt gebracht en vervolgens gelijk wordt gekoeld tot 30°C. De hele duur van de verhitting van het water tot aan 65°C kan echter wel de aangegeven tijd in beslag nemen. Dat werd dus nog wat deze week. Ik ben ook maar snel in onze eigen theorie gekropen, want anders zou ik waarschijnlijk over drie maanden nog bezig zijn met het begrijpen van de kaas maak theorie.
Het kaasmaken zelf was weer lekker om te doen. Heerlijk om met mijn handen door die samengeklonterde brei te gaan. De jongens waren ook heel aardig en vroegen van alles over Nederland. Toen had ik het wel even moeilijk. we hoorden hoe weinig kansen de bewoners hier hebben in tegenstelling tot ons. Dat maakte me wel even emotioneel. Dan komt er ook meteen zo`n wereld verbeteraar gevoel in me naar boven, maar ja dat is dan ook voor korte duur denk ik. Thuis loop ik zeker weer met smachtende ogen naar luxigheid te kijken.
Na het werk hees ik me gelijk in mijn hardlooppakkie. Ik kwam langs de speeltuin op het terrein en daar gebeurde het. Een stuk of 10 kinderen rende met me mee en er kwamen er nog een paar. Dat gaf wel een euforisch gevoel. Ik voelde me net de rattenvanger van Hamelen. Echter rende ik na ongeveer 5 minuten als een dolle achter die kids aan inplaats van zij achter mij. Maar ik gaf niet op. Ik wilde me echt niet leren kennen tegenover die mennekes die drie koppen kleiner dan mij waren. Het was dus wel lekker motiverend om tot het einde te gaan. Ik snap nu tevens ook waarom hier die marathon lopers vandaan komen. Jezus ze zijn echt snel!!
De rest van de week heb ik op stage ongeveer hetzelfde gedaan. Lekker kaasmaken en Mala vullen alleen het joggen heb ik achterwege gelaten.. De dagen gingen lekker snel. In de middagen is het echter vaak wat rustig. We mogen ook niet te veel van de mannen doen, want ze zijn bang dat we moe worden. “Relax a bit, relax a bit” is wat we regelmatig krijgen te horen. Nou laat mij maar schrobben en emmers water sjouwen hoor! Alleen ze denken dat we daar niet genoeg spieren voor hebben, omdat we tussen de middag boterhammen eten in plaats van een warme maaltijd. Daar hebben ze toch flink om gelachen. Ook het feit dat wij thee zonder melk en suiker drinken is vreemd. Voor hun is thee, een combinatie van thee en melk. Dat is Keniaanse thee. Thee zonder melk is voor de hele arme. Ook kregen we een keer thee, omdat we vroegen of ze geen teabreak kende ofzoiets. Volgens mij voelde ze zich schuldig en kwamen ze daarom met thee aanzetten. Zonder melk, alleen waren ze vergeten de suiker achterwege te laten. Mijn god wat zoet!
Ook hebben Ellen en ik deze week onze kamer gepoetst. We mochten ook de cleaninglady vragen, maar we deden het graag zelf. Dat betekende dus met Keniaans schoonmaakmiddel, een soort poeder, die je op de grond strooit en vervolgens op handen en voeten dweilen. Wij veel te veel poeder op de grond gestrooid, dus de komende tijd wordt het dweilen zonder sop want met deze laag kennen we nog wel even vooruit!
Helaas bleek het terror alert niet echt heel nep te zijn. De Amerikanen en Britten hebben hun mensen al terug geroepen uit Kenia. Gelukkig Nederland ons nog niet. Jos vertelde dat we vooral de kerk in de stad en de shopping mall moeten mijden. Nou dat doen we ook wel dan. Op het terrein is hier ook van alles te doen. Ik heb eerder te weinig tijd voor al mijn bezigheden dan te veel. Ook zijn we al door twee mensen uitgenodigd om een keer mee naar hun huis te gaan. Die huizen liggen niet helemaal in het centrum dus zijn ook veilig om te bezoeken. Dat lijkt me ook erg leuk! Dan zien we het echte leven hier!
Morgen nog een laatste dagje en dan alweer weekend! Ik ben benieuwd wat het weekend ons brengt. Ik hoop nog lekker veel zon, want ze zitten hier met smacht te wachten op het regenseizoen. Deze week gelukkig nog maar een keer regen gehad, maar laat dat ook zo blijven! Ik wil natuurlijk wel kunnen laten zien dat ik in Afrika ben geweest! En niet zo`n bleekscheet hoofd houden!