Eerste weekend Eldoret

Vrijdag avond aten we samen met Bob en Jos. We praatte nog wat over de kindjes hier en nog wat andere kleine dingetjes. Ook kwam er even later een dikke kerel bij zitten. Dit was een Keniaan die duidelijk geen honger kent. Later hoorde ik ook dat je met hem moet oppassen omdat hij nogal typisch oud Keniaans is en daarom nogal neerbuigend kan doen tegen vrouwen. Zolang Jos er is, is er niks aan het aan het handje. Jos vertelde ons ook dat we rustig aan moesten doen, omdat we hier zo hoog zaten vergeleken met Nederland (2000 m boven zeelevel) en je daardoor nogal last kan hebben van duizeligheid. Ik maar denken dat Ellen gewoon duizelig was van de heimwee, maar dat kan dus echt haha. Jos vertrok al snel van tafel. Hij had duidelijk rust nodig, want kwam vaker niet dan wel uit zijn worden van het hoesten.

Bob bleef nog wel gezellig met ons en haalde de wijn tevoorschijn. Ik maar denken dat ik hier in Kenia niet zou gaan drinken. Naïef natuurlijk. We kletste nog best een tijd. Ik vertelde dat ik Fate, een van de kindjes, zo schattig vond. Zijn reactie was gelijk: je moet wel een beetje met haar oppassen, want ze plast de hele tijd. Goh… Vandaar dat natte kontje. Ik had zoiets van die heeft de schattigste kleren aan dus die is schattig. Zo zie je maar weer.. Toen kreeg Bob ook een SMS`je. Dat was een terror alert. Het betrof Eldoret. Ik zag Ellen der gezicht al wit wegtrekken. Die had het er natuurlijk niks op, maar zolang de mensen hier niet in paniek raken, leek het me nog geen reden om dat ook te doen. Hun zijn namelijk ervaren op het gebied van terror ;)



De volgende dag werd ik al weer op tijd wakker door Ellen, die op de badkamer lag over te geven. Oh god dacht ik dat wordt nog wat. Ze voelde zich echt rot en misselijk. Gelukkig kon ze zich wel een beetje bijeenpakken en raakte ze niet in een dipje ofzo. We hadden vandaag dan ook een warme douche We gingen even wat eten en in de zon liggen en toen liepen we richting Jos. Die was er niet. Hij bracht een bezoek aan de dokter in de stad. Hij had dat wel verteld en hij dacht op tijd terug te zijn, hij was immers al vroeg vertrokken. Wij liepen maar weer terug en gingen lekker zonnen. Ik vond het lastig om me er toe te zetten zonnebrand op te smeren, want ik wil natuurlijk uber bruin zijn als ik terug ben. Ik deed het toch maar, want ze hadden ons hier goed gewaarschuwd. Ze zaten ons ook al uit te lachen dat wij als bleekscheten zo in de zon gingen liggen. Allemaal van: “Watch out, the sun” Maar ik dacht gullie met oew fleece vesten ken ook overdrijven. We liepen nog twee keer op en neer naar Jos, maar nog steeds geen Jos. Ik begon me wel een beetje zorgen te maken. Hij zou om 11 uur er zijn maar het was inmiddels bijna 3 uur. Vlak bij zijn huis waren ook allemaal honden. Ik was toen wel even doodsbang hoor. Die honden liepen me maar achterna en ik dacht maar: fuck waarom was ik zo eigenwijs geen Rabies inenting te nemen?! Uiteindelijk was Jos er wel en hij gaf aan dat het beter was om Zondag af te spreken, aangezien hij nu nog het een en ander te doen had en hij rust nodig had met zijn longontsteking.

Zondag stond ik vroeg op. Ja mijn bewegingsdrang begon op te spelen dus het was tijd om maar eens te gaan joggen. Heel fanatiek uiteraard en het was echt super lekker. Prima weer en ik liep al helemaal in trans met mijn carnavals muziek in mijn oren. Helaas was dat voor korte duur, want mijn maag draaide zich drie keer in de ronte dus met een laatste sprint naar de WC was het einde oefening. Gelukkig had ik wel wat gezweet en iets is altijd beter dan niets. Tot dat ik de douche aan wilde draaien. Geen water. De water pomp deed het niet meer. Zat ik dan met mijn zweetlijf. Gelukkig rook ik vast nog frisser dan de meeste hier dus voor even was het wel te doen en gelukkig was mijn maag klacht over, anders was ik niet eens in staat geweest de wc door te spoelen. Helemaal ellende dus. Uiteindelijk deed de douche het wel, al was het wel weer alleen koud water.



Vandaag hadden we echt een gesprek met Jos. Hij heeft zo`n leuk huisje met een heel leuk tuintje. Hij vertelde het een en ander en klonk ook weer wat beter. Hij kwam al een stuk opener en liever over. Heel fijn. We gingen beide met een voldaan gevoel weer bij hem vandaan. Maandag kunnen we beginnen met meelopen in de kaasfabriek. Ik heb er al zin in!